Op een mistige novemberochtend liep ik het Boswachterspad bij Nijmegen. Dit is een bewegwijzerde route van 12 km door de Ooijpolder. Het startpunt is bij museum de Bastei vlakbij de Waalkade, ik begon iets verderop bij het bruggetje de Ooijpoort.
De Waalbrug was maar ternauwernood zichtbaar:
Op dit eerste deel van de route, in de Stadswaard, kwam ik meerdere wandelaars tegen. Verderop werd het stiller. Ik liep op een doordeweekse ochtend vanaf negen uur.
De route is gemarkeerd met bruine bordjes (bovenste bordje op het paaltje hieronder) en valt deels samen met de Walk of Wisdom (onderste bordje).
Na de Stadswaard loop je langs Groenlanden, waar een uitkijktoren staat. Hier was mijn eerste twijfelmoment over de route: een bordje gaf aan dat de Walk of Wisdom naar rechts afboog, maar ik zag geen bordje van het Boswachterspad. Verderop bleek dat je ook voor die route naar rechts moest.
Uitzicht vanaf de uitkijktoren:
De eerste helft van de route is grotendeels onverhard, en bij Groenlanden en de Bisonbaai flink modderig. In de Ooijpolder kom je regelmatig Gallowayrunderen tegen en die zijn goed gewend aan mensen, je kunt er zonder problemen voorbij wandelen. Op een bepaald punt echter trof ik een moeder met kalf: (moeder rechts in beeld, kalfje verderop langs het pad).
Daar vroeg ik me wel even af of ik zomaar moeder kon passeren en het kalf naderen. Ik was hardlopend en ben hier maar even gaan wandelen. Moeder bleek relaxed en graasde onverstoorbaar verder. Ik mocht het kalfje ook gewoon op de foto zetten: 
Hier ergens moet ik een bordje hebben gemist, want ik ben de Bisonbaai tegen de klok in gaan lopen en blijkbaar gaat de officiële route andersom. Eigenlijk kwam het wel goed uit, want in mijn variant kun je langer van de baai genieten:
Je loopt ‘m dan bijna helemaal rond, in tegenstelling tot bij de ‘echte’ route, waar je bovenlangs gaat en dan aan de oostkant afbuigt naar beneden, richting Ooij. Hieronder nog twee keer de Bisonbaai in de mist:
De Ooijpolder is ook: veel weilanden, veel water, en heel veel vogels. Vooral ganzen.
Omdat ik inmiddels al geruime tijd geen bordjes meer had gezien en een poging om door de natuur te lopen was gestrand op een doodlopend punt, besloot ik maar gewoon de mij bekende dijk te volgen. Hardlopen doe ik liever niet op asfalt, maar alla. Later zag ik dat ook de echte route over asfalt lijkt te gaan. Die loopt over de Hezelstraat en komt dan uit op ‘mijn’ dijk.
Tenslotte zie je dan de Waalbrug weer opdoemen:
Afdronk: een hartstikke mooi pad. Omdat bijna de helft verhard is, kun je beter gewone hardloopschoenen aantrekken dan trailschoenen. Wandelen gaat er ook uitstekend. Je komt diverse horecagelegenheden tegen, bij één zag ik dat ze nu in coronatijd afhaalkoffie en -gebak hebben, bij de rest heb ik niet opgelet. De route lijkt me een aanrader om meerdere keren te lopen, in verschillende seizoenen.